நல்லெண்ணம் நல்லதையே செய்யும்!
நல்லவர்களின் வார்த்தைக்கு தெய்வமே செவிசாய்க்கும் என்பதற்கு உதாரணமான கதை இது:
வட மதுரையில், அரிவியாசர் எனும் பக்தர் வாழ்ந்து வந்தார். அன்பையும், அகிம்சையையும் போதிக்கும் அவரின் மனமும், நாவும் எப்போதும் நாராயண நாமத்தையே உச்சரிக்கும்.
ஒரு சமயம், அரிவியாசருக்கு, பூரி ஜகந்நாதம் சென்று, பகவானை தரிசிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்ற, அதன்படி, வட மதுரையிலிருந்து, ஜகந்நாதம் புறப்பட்டார்.
வழியில், ஒரு அழகான சோலை தென்பட, அதன், நடுவில், காளி கோவில் இருந்தது. நடந்த களைப்பு தீர, கோவில் மண்டபத்தில் சிறிது நேரம் ஓய்வெடுத்தவர், பின், அப்படியே, நாராயணனை உள்ளத்தில் தியானித்தபடி, பக்தியில் ஆழ்ந்து விட்டார். திடீரென, ஏதோ ஒரு ஓசை கேட்க, திடுக்கிட்டு, திரும்பி பார்த்தார்.
அங்கே, ஒருவர், ஆட்டை, ‘தரதர’ வென இழுத்து வந்து, காளி கோவிலில் பலி கொடுத்தார். ஆடு, துடிதுடித்து இறந்தது. இதைப் பார்த்த அரிவியாசருக்கு, உடலும், உள்ளமும் பதை பதைத்தது.
‘அமைதியும், அழகும் நிறைந்த இடத்தில் ஆபத்து இருக்கும் என்பர்; அதற்கேற்றாற் போல், இனிமையான இந்த இடத்தில், இவ்வளவு கொடுமையா… இனிமேல் இங்கிருக்க கூடாது…’ என்று எண்ணி, அங்கிருந்து புறப்பட்டார், அரிவியாசர்.
அப்போது, விக்கிரகத்திலிருந்து வெளிப்பட்ட காளி, ‘அரிவியாசா… என் ஆலயத்தில் வந்து தங்கியிருந்த நீ, பசியோடு செல்வதா… வா, நான் உனக்கு உணவிடுகிறேன்; பசியாறி போ…’ என்றாள்.
‘தாயே… கருணை பெருக்கெடுத்து ஓடும் உன் சன்னிதியில், உதிர வெள்ளம் ஓடலாமா… அதை, நீ ஏற்கலாமா… இன்று முதல், நீ உயிர்ப்பலி விரும்பாதிருந்தால், நீ அளிக்கும் உணவை நான் ஏற்கிறேன்; இல்லையேல், பசியோடு போகிறேன்…’ என்றார், அரிவியாசர்.
உத்தம பக்தனின் வேண்டுகோளுக்கு செவி சாய்த்து, ‘அரிவியாசா… உன் விருப்பம் நிறைவேறும்; இனி, நான் உயிர் பலி ஏற்க மாட்டேன்; வந்து பசியாறிச் செல்…’ என்றார், காளிதேவி.
அத்துடன், அந்நாட்டு அரசர் கனவில் காட்சியளித்து, ‘மன்னா… இன்று முதல், என் சன்னிதியில் உயிர்க்கொலை கூடாது…’ எனக் கூறி, எச்சரித்தாள். அதன்படியே, மன்னரும் பறையறிவித்து, காளியின் கட்டளையை தெரியப்படுத்தி, உயிர் பலியைத் தடுத்தார். மேலும், அரிவியாசரிடம் வந்து, அவரை வணங்கி, நல்லருள் பெற்றார்; பின், ஜகந்நாதம் சென்று, பகவானை தரிசித்தார், அரிவியாசர்.
தன் சொற்படி, தெய்வங்களையே செயல்பட வைத்த, அருளாளர்கள் நிறைந்த பூமி இது!
குருவே சரணம்!- ஸ்ரீஅன்னை
தூசு தும்பின்றி, மாசு மறுவுமின்றி புதுவையின் கடற்கரையை ஒட்டியுள்ள அந்த சிமென்ட் சாலைக்குள் நுழையும்போதே அமைதியின் ஆளுமைக்குள் நாம் ஈர்க்கப்படுகிறோம். பிரெஞ்சுக் கட்டடப் பாணியில் எழில் கொஞ்ச நம்மை வரவேற்கிறது ஸ்ரீஅரவிந்தர் ஆசிரமம். அதன் நுழைவாயிலில் தொடங்கி வரிசையாக நிற்கும் ஆசிரமத்துவாசிகள், நட்பான பார்வை வீசி நம்மைத் தலையசைத்து வரவேற்கிறார்கள்.
உள்ளே, அடர்ந்த மரத்தில் பறவைகள் சிறகடிக்கும் ஓசை மட்டுமே கேட்கும் அளவுக்கு அமைதி. மஞ்சள், சிவப்பு, ஊதா, வெள்ளை என விதவிதமான நிறங்களில் பூக்கும் மலர்ச்செடிகள். அவற்றினூடே சில அடிகள் நடந்து திரும்பினால், ஆசிரமத்தின் திறந்த வளாகத்தில் நடுநாயகமாக எத்தனையோ லட்சம் பக்தர்களின் இதயத்தைச் சாந்தப்படுத்தி வரும் சமாதி. அப்போது தான் பூத்த மலர்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட அந்தச் சமாதியைச் சுற்றிலும் கண்மூடிய நிலையில் பக்தர்கள்.
வெண்ணிறப் பளிங்குக் கற்களால் அமைந்த அந்தச் சமாதியின் உள்ளே தனித்தனிப் பிரிவுகளில் ஸ்ரீஅரவிந்தரும், ஸ்ரீஅன்னையும் சமாதி நிலை எய்தியுள்ளார்கள்.
நிமிடக்கணக்கில்… ஏன்… மணிக்கணக்கில்கூட அந்தச் சமாதியின் முன் மோனத்தவம் இருந்து அருள் வேண்டும் பக்தர்கள், மெள்ளக் கண் திறந்து, எழுந்து வந்து அந்தச் சமாதியை நெருங்கி முழந்தாளிட்டு அமருகிறார்கள். அதன் பளிங்கு மேற்பரப்பின் மீது தங்கள் நெற்றி படிய குனிந்து பிரார்த்தனையை வைக்கிறார்கள். அன்னையின் அருள் அலைகள் அங்கே நிரந்தரமாகப் பரவியுள்ளது என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை. அந்த அதிர்வலையில் தங்கள் கவலைகளைக் கரைத்துக்கொண்டு நிமிர்ந்து புறப்படும்போது… உலகையே வென்று விட்ட ஒரு திருப்தியை அந்தப் பக்தர்களின் முகங்களில் கண்கூடாகப் பார்க்க முடிகிறது.
ஸ்ரீஅன்னை அவதரித்தது, பிரான்ஸ் நாட்டின் பாரீஸ் நகரில். வங்கி அதிபர் எமோரீஸ் அல்பாஸாவின் இரண்டாவது குழந்தை அவர். 1878-ம் ஆண்டு, பிப்ரவரி இருபத்தோராம் தேதி பிறந்த அவருக்கு, மீரா அல்பாஸா என்று பெயர் சூட்டினர் பெற்றோர்.
தந்தை துருக்கி நாட்டவர். தாய் எகிப்தைச் சேர்ந்தவர். மீரா அல்பாஸா பிறப்பதற்கு ஒரு வருடம் முன்பாகத்தான் அவர்கள் பிரான்ஸுக்குக் குடிபெயர்ந்து வந்திருந்தார்கள். ‘மீரா’ என்ற பெயருக்கு இந்தியச் சாயல் உண்டு என்பது அப்போது அந்தத் தம்பதிக்குத் தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை. ஆனால், இணையில்லாத கிருஷ்ண பக்தையின் பெயரைக் குறிக்கும் அந்தப் பெயரை அவர்கள் சூட்டியது ஆச்சர்யம் தரும் விஷயம்!
மீரா அசாதாரணமான குழந்தை என்பது நான்கு வயதிலேயே தெரிந்துவிட்டது. சிந்திக்கத் தோன்றாத அந்த வயதில், குழந்தைகளுக்குக் கேளிக்கைகளில்தான் அதிக நாட்டம் இருக்கும். ஆனால், மீரா ஒரு சின்னஞ்சிறு நாற்காலியில் அமைதியாக உட்கார்ந்துகொண்டு தியானத்தில் ஆழ்ந்துவிடுவாள். மனம் களிக்க விளையாடு வதைவிட, மௌனம்தான் அந்தக் குழந்தையைப் பெரிதும் கவர்ந்தது.
மீராவின் அம்மாவுக்கு இது ஆச்சர்யம் தந்தது. ‘‘என்னடி பெண்ணே! உன் முகத்தைப் பார்த்தால், இந்த உலகத்தையே தோளில் தாங்குகிற தேவதை மாதிரி அல்லவா இருக்கிறது?’’ என்று அம்மா கேட்பாள். அப்போதெல்லாம் ‘‘ஆமாம் அம்மா. நான்தான் தாங்குகிறேன்’’ என்பாளாம் அந்தச் சிறுமி.
பள்ளிக்கூடத்திலும் தன் கம்பீரத்தாலும், புத்திக் கூர்மையாலும் எல்லோரையும் ஈர்த்தாள் மீரா. சக மாணவிகள் அவளை ‘அரசகுமாரி’ என்றே கூப்பிட்டனர். ஏழாம் வயதில், அந்த அரச குமாரி அசாதாரணமானவள் என்பதைப் பள்ளியில் எல்லோரும் உணர்ந்தனர்.
பதின்மூன்று வயதுப் பையன் ஒருவன், எல்லா மாணவிகளிடமும் வம்பு செய்து வந்தான். மீராவிடமும் ஒருநாள் அவன் வம்புக்கு வந்தான். மீரா சாந்தமாகவும் அதே நேரம் அழுத்தமாகவும் அவனை எச்சரித் தாள். அவன் கேட்பதாக இல்லை. கேலியும் கிண்டலும் தொடர்ந்தது.
ஒருநாள் அந்த ஆச்சர்யம் நிகழ்ந்தது. உருவத்தில் சிறிய, வயதில் இளைய, மிக மென்மையான அந்தச் சிறுமி… அந்தப் பெரிய பையனை அப்படியே அலாக்காகத் தூக்கி, அந்தரத்தில் ஒரு சுழற்று சுழற்றி அநாயாசமாகத் தொலைவில் வீசி எறிந்தாள்.
விழுந்து எழுந்தவன் கண்களில் ஏகத்துக்கும் மிரட்சி. நடுக்கமும் அவமானமும் விரட்ட ஓடியவன்தான்… அதற்குப் பிறகு அவன் எந்தப் பெண்ணிடமும் வாலாட்டவில்லை.
மீராவின் குழந்தைப் பருவத்துக் கனவுகளில் இனிப்புகளுக்கோ, பொம்மைகளுக்கோ இடமில்லை. தனக்கு அடிக்கடி வரும் ஒரு கனவு பற்றி ஸ்ரீஅன்னையே பிற்காலத்தில் இப்படி விவரிக்கிறார்…
‘‘எனக்குச் சுமார் பதின்மூன்று வயதாக இருந்தபோது ஏறக்குறைய ஓர் ஆண்டு காலத்துக்கு ஒவ்வொரு நாளும் இரவில் நடந்த நிகழ்ச்சி இது. படுக்கையில் படுத்துக் கண் மூடிய பிறகு, நான் உடலைவிட்டு வெளியே வருவேன். நகரத்தின் மையத்திலிருந்து நான் மேலே மேலே புறப்பட்டுப் போவது போலிருக்கும். தங்க மயமான உடை உடுத்தி இருப்பேன். நான் மேலே போகப்போக அந்த உடையும் பெரிதாகிக் கொண்டே போய், கடைசியில் நகரத்தின் மீது முழுமையாக ஒரு தங்கக் குடையாக அது கவிந்து கொள்ளும்.
அதன்பிறகு நாலா பக்கங்களில் இருந்தும் ஆண்களும், பெண்களும், குழந்தைகளும், வயோதிகர்களும், நோயாளிகளும், துயருறுவோ ரும் தங்கள் உடல்களை விட்டு என் முன்னே வந்து நிற்பார்கள். தங்கள் துக்கங்களையும், துயரங்களையும் என்னிடம் கூறி உதவி கோரு வார்கள். எனது தங்க அங்கியைத் தொட்டதும் ஆறுதல் பெறுவார்கள். அதிக மகிழ்ச்சியுடனும், அதிக வலுவுடனும் தங்கள் உடல்களுக்கு மறுபடியும் திரும்புவார்கள். இந்த அற்புத அனுபவத்துக்காகவே நான் இரவுகளுக்காகக் காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன். பகல் வேளைகள் எனக்குச் சுவையற்றதாகத் தோன்றின!’’
அன்னையின் வரலாற்று நூல்கள் கூறும் இன்னுமோர் ஆச்சர்யம்…
பன்னிரு ராசிகளும் பரிவார தெய்வங்களும்!
எந்த ஒரு கோயிலாக இருந்தாலும், மூலவருடன் பரிவார தெய்வங்களும் கோஷ்ட மூர்த்தங்களாகவும், தனிச் சந்நிதி தெய்வங்களாகவும் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டிருப்பதை நாம் தரிசிக்கலாம்.
சிவாலயங்களில் பைரவர், துர்கை, பிரம்மா, தட்சிணாமூர்த்தி, வீரபத்திரர், மகா விஷ்ணு, லிங்கோத்பவர், முப்பெருந்தேவியர், சண்டிகேஸ்வரர், சூரியன், சந்திரன், சனீஸ்வரர், நவகிரகங்கள் போன்ற தெய்வங்கள் அருள்பாலிப்பார்கள்.
தீரா பிணிகளையும் தீர்க்கும் ‘திருமாத்திரை’ பிரசாதம்!
சித்தர்களின் வழிபடு தெய்வமாகத் திகழ்பவள் பாலா என்கிற வாலை. அம்பிகையின் பத்து வயது தோற்றமே பாலா. ‘சக்தி சடாதரி வாலைப் பெண்ணாம்; சித்தர்கள் போற்றிய வாலைப் பெண்ணாம்; எங்கும் நிறைந்தவள் வாலைப் பெண்ணாம்’ என்று கொங்கணச் சித்தரின் கும்மிப் பாடல், வாலையின் பெருமைகளை விவரிக்கிறது.
`பத்து வயதினை உடைய பாவையினன்றோ நீ சித்தர்க்கெல்லாம் தாயாய் செய்தாய் மனோன்மணியே…’ என்று பாடியவர் மஸ்தான் சாகிபு. வாலை, சித்தருக்கெல்லாம் தாயானதால்தான், ‘சித்தனோடு சேர்ந்தாளே சித்தத்தா…’ என்றும் பாடப்பட்டுள்ளாள்.
எல்லாமே அழகருக்காக!
மதுரை சித்திரைத் திருவிழா உலகப் பிரசித்தம் என்பது நாமறிந்ததே! மீனாட்சியம்மையின் திருக்கல்யாணத்தைக் காணவும், ஆற்றில் இறங்கும் அழகரைத் தரிசிக்கவும் கூடும் பிரமாண்ட கூட்டம் நம்மை மலைக்கவைக்கும் எனில், விழாவையொட்டி பக்திப் பரவசத்துடன் பக்தர்கள் செய்யும் நேர்த்திக்கடன்களும், பிரார்த்தனைகளும் மெய்சிலிர்க்கவைக்கும். தொன்றுதொட்டு நம் மக்கள் கடைப்பிடித்து வரும் இந்தப் பிரார்த்தனைகளும் வழிபாடுகளும், கிராமிய மணம் கமழும் நமது கலாசாரத்தின் சாட்சியாகத் திகழ்கின்றன. அவற்றில் சில உங்களுக்காக…
அழகருக்கு முடிக்காணிக்கை!
சித்திரைத் திருவிழாவில் கள்ளழகர் மக்களை நேரில் சந்தித்து வரம் அருள்வதாக ஐதீகம். அப்படி பக்தர்களைத் தேடிவரும் கள்ளழகருக்கு நேர்த்திக்கடனாக, அவர் ஆற்றில் இறங்கும்போது குழந்தைகளுக்கு மொட்டை போட்டு முடிக்காணிக்கை செலுத்துவார்கள். ‘முதல் மொட்டை குல தெய்வத்துக்கு’ என்றொரு மரபு இருந்தாலும், அழகர் ஆற்றில் இறங்கும் தினத்தன்று வைகையின் கரையில், தங்கள் வீட்டுக் குழந்தைகளுக்கு முடிக்காணிக்கை செலுத்துவதைப் பக்தி சிரத்தையோடு கடைப்பிடிக்கிறார்கள், இப்பகுதி மக்கள்.
தண்ணீர் பீய்ச்சி அடித்தல்!
கள்ளழகர் மதுரைக்கு வரும்போது மக்கள் எதிர்கொண்டு அழைக்கும் எதிர்சேவையில் தொடங்கி, மீண்டும் அவர் மலைக்குச் சென்றடையும் வரை, பக்தர்கள் கள்ளழகர் வேடம் பூண்டு `தண்ணீர் பீய்ச்சி அடிக்கும்’ நேர்த்திக்கடனைச் செலுத்துவார்கள்.
இந்த நேர்த்திக்கடன் செலுத்தும் பக்தர்கள், கள்ளழகர் சித்திரைத் திருவிழாவுக்காக முகூர்த்தக்கால் ஊன்றிய நாளில் மாலை அணிந்து விரதம் இருக்கத் தொடங்குவர். விழாவின்போது, தோல் பையில் தண்ணீரைச் சேகரித்து வந்து, துருத்தியின் மூலம் கள்ளழகர் மீதும், பக்தர்கள் மீதும் பீய்ச்சி அடிப்பார்கள். ராமராயர் மண்டபத்தில் அழகர் எழுந்தருளும்போது இந்த வைபவம் இன்னும் விசேஷமாக இருக்கும். இத்திருவிழா கோடைக் காலத்தில் நடைபெறுவதால் வெப்பத்தைக் குளிர்விக்கும் வகையில் இந்த நேர்த்திக்கடன் தொடங்கியதாக ஐதீகம். அதேபோல், ராமராயர் மண்டபத்தில் வேண்டுதலின் பொருட்டு, பெண்கள் அங்கப்பிரதட்சணம் செய்வதும் உண்டு.
திரிசுற்றி ஆடுதல்!
கள்ளழகர் திருவிழாவில் பெரிய பெரிய ராட்சதத் திரிகளைச் சுமந்துகொண்டு ஆடிவரும் நேர்த்திக்கடனும் உண்டு. மின்சார வசதிகள் இல்லாத அந்தக் காலத்தில், மக்களுக்கு வெளிச்சத்தை வழங்குவதற்காக இந்த நேர்த்திக்கடன் உருவாக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்ற கருத்தும் நிலவுகிறது.
சர்க்கரை ஆரத்தி!
கள்ளழகர் வைகையாற்றில் எழுந்தருளும்போது, மக்கள் குடத்தில் சர்க்கரை நிரப்பி, அதன் மீது கற்பூரம் ஏற்றிவைத்து ஆரத்தி எடுத்து வழிபடுவார்கள். பின்னர், அந்தச் சர்க்கரையைப் பிரசாதமாகப் பக்தர்களுக்கு வழங்குவர். இதனால் வருங்காலம் இனிப்பாக அமையும் என்பது நம்பிக்கை.
கள்ளழகர் வர்ணனை!
கள்ளழகர் சித்திரைத் திருவிழா கொடியேற்றத்தில் தொடங்கி, மீண்டும் அழகர் மலையில் எழுந்தருளும் வரை திருவிழா நிகழ்ச்சிகளில் கள்ளழகரை வர்ணித்துப் பாடும் குழுவினர் உண்டு. இவர்களால் உருவாக்கப்பட்ட கள்ளழகர் வர்ணனையாளர் மண்டபம், அழகர்மலை செல்லும் வழியில் உள்ளது. எவ்வித பேதமுமின்றி இந்த வர்ணனையாளர் குழுவினர் வழி வழியாகப் பாடல்கள் பாடி வருகின்றனர். அந்தப் பாடல்களில் ஒன்று…
`இரண்டு செவிகளுக்கும் வயிரக் கடுக்கன்
இசையும்படி தானணிந்து
கைதனிலே பாசிபந்து கரியாமால் வண்ணன்
கணையாழி தானணிந்து
இடுப்பிலே ஒட்டியாணம் என் அய்யனுக்கு
இருபுறமும் பொன்சதங்கை
காப்புக் கொலுசுமிட்டார் கரியமாலுக்கு
காலில் பாடகமிட்டார்…’
– இதுபோல் நூற்றுக்கணக்கான பாடல்களைக் குழுவாக இணைந்து பாடுவதைத் திருவிழாவின்போது காணலாம்.
எதிர் சேவை ஏன் தெரியுமா?
‘‘அந்தக் காலத்தில் தேனூர் மண்டபத்தில் தங்கிதான் கள்ளழகர் வைகையாற்றில் இறங்குவார். அழகரின் திருமேனி ‘அபரஞ்சி’ என்றழைக்கப்படும் எளிதில் உருகும் தன்மையிலான தங்கத்தால் ஆனது. ஒருமுறை, தேனூர் மண்டபத்தில் நெற்கதிர்களால் பந்தல் அமைக்கப்பட்டு, அதன் கீழ் அழகர் தங்கவைக்கப்பட்டிருந்தார்.
அப்போது, நேர்த்திக்கடன் செலுத்த வந்த பக்தர் ஒருவர் வேகமாக திரிசுற்றியதில், பந்தலில் தீப்பொறி தெறித்து, பெரும் தீ விபத்து ஏற்பட்டது. எல்லோரும் அழகரை மறந்துவிட்டு, தங்களைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள அங்குமிங்குமாக ஓடினார்கள். ஒரே களேபரம். அப்போது, மதுரை தெற்காவணி மூலவீதியில் அமைந்திருக்கும் வீரராகவப் பெருமாள் கோயிலின் பட்டர் அமுதர் என்பவர் மட்டும், தன்னுயிரை துச்சமாக மதித்து நெருப்பில் குதித்து, அழகரை வாரியணைத்தபடி வெளியே எடுத்து வந்தார். அத்துடன், அழகரின் திருமேனி உருகாதவண்ணம் ஆற்றங்கரையில் ஈர மணலில் புதைத்து வைத்தார்.
விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்ட பாண்டிய மன்னர் நேரில் வந்து அமுதரைப் பாராட்டினார். அத்துடன், ‘இனி கள்ளழகர் வைகையாற்றில் இறங்கும்போது முதல் மரியாதை உமக்கு அளிக்கப்படும்’ என்றும் அமுதரிடம் தெரிவித்தார். அமுதரோ, ‘எனக்கு முதல் மரியாதை வேண்டாம். அழகர் வரும்போது, என் ஐயன் வீரராகவப் பெருமாள் அவரை எதிர்கொண்டு அழைக்க வேண்டும்’ எனக் கேட்டுக்கொண்டார். மன்னரும் அதை ஏற்றுக்கொண்டார்.
அதன்படியே இன்றைக்கும் அழகரை எதிர்கொண்டு அழைக்கிறார் வீரராகவப் பெருமாள். கள்ளழகர் வைகையாற்றில் எழுந்தருளும் நாளில், அதிகாலையில் வீரராகவப் பெருமாள் பச்சைப்பட்டு உடுத்தி மேல மாசி வீதி மற்றும் வடக்கு மாசி வீதி வழியாக வைகையாற்றை வந்தடைவார். அவர், கள்ளழகரை எதிர்கொண்டு அழைக்கும்போது ‘வையாழி’ எனப்படும் பெருமாளைக் குலுக்கும் நிகழ்வு நடைபெறும். வீரராகவப் பெருமாள் கள்ளழகரை மூன்று முறை வலம் வருவார். பின்னர் இரண்டு பெருமாளுக்கும் ஒரே நேரத்தில் கற்பூர ஆரத்தி காண்பிக்கப்படும். அன்றைய தினம் வீரராகவப் பெருமாளின் பட்டருக்கு கள்ளழகரின் சடாரியை தாங்கும் உரிமை காலங்காலமாக வழங்கப்பட்டு வருகிறது.’’
கடன் தொல்லை அகற்றும் நீராஞ்சன தீப வழிபாடு!
இரணியன் தன் மடியில் கிடத்தி, வதம் செய்யும் திருக்கோலத்தில் ஸ்ரீநரசிம்மர் காட்சிக் கொடுக்கும் கீழப்பாவூரை, `தட்சிண அஹோபிலம்’ என்று போற்றுவர்.
வெண்கொற்றக்குடை மற்றும் சாமரம் துலங்க வீற்றிருக்கும் ஸ்ரீநரசிம்மருக்கு அருகில் பக்த பிரகலாதன், அவனுடைய தாயார், காசியப முனிவர் மற்றும் காசி மன்னன் ஆகியோரும்
காட்சி தருகின்றனர்.
சுவாதி நட்சத்திரத்தன்று, மாலை 4.30 மணி முதல் 6 மணி வரை இந்த நரசிம்மருக்கு, சிறப்புத் திருமஞ்சனத்தோடு விசேஷ வழிபாடுகள் நடைபெறுகின்றன. ஸ்ரீநரசிம்மரைச் சாந்தப்படுத்த, பால் மற்றும் இளநீரை அபிஷேகத்துக்கு அதிகம் பயன்படுத்துகின்றனர். பானகமும் நைவேத்தியம் செய்யப்படுகிறது.
சுவாதி நட்சத்திர நாளில் இங்கு வந்து வழிபட்டால், இழுபறியான வழக்குகள், திருமணத் தடை, நோய், பில்லி சூனியம் போன்ற தீவினைகள் ஆகிய அனைத்துக்கும் நல்லதொரு தீர்வு கிடைக்குமாம். ஆலயத்தின் அருகிலேயே உள்ள நரசிம்ம தீர்த்தமும் மகத்துவம் வாய்ந்தது!
வழிபடுவது எப்படி?
பதினாறு கரங்களுடன் கூடிய கீழப்பாவூர் ஸ்ரீநரசிம்ம மூர்த்தி சிறந்த வரப்பிரசாதி. செவ்வாய்க்கிழமைகளில் இந்த ஸ்வாமியைத் தரிசிப்பதுடன், நீராஞ்சன தீபம் ஏற்றிவைத்து வழிபடுவது விசேஷம். அதாவது, தாம்பூலத் தட்டில் பச்சரிசி பரப்பி வைத்து, அதன் மீது உடைக்கப்பட்ட தேங்காய் மூடிகளில் நெய் நிரப்பி, தீபம் ஏற்றி வைத்து, 16 முறை வலம் வந்து வழிபட்டால் கடன் பிரச்னைகள் நீங்கும்.
சுவாதி, செவ்வாய்க்கிழமைகள் மட்டுமின்றி, புரட்டாசி மாத சனிக்கிழமைகள், நரசிம்ம ஜயந்தி, பிரதோஷ தினம் ஆகிய நாள்களிலும் விசேஷ வழிபாடுகள் நடைபெறுகின்றன.
எப்படிச் செல்வது?
திருநெல்வேலி – தென்காசி சாலையில், சுமார் 37 கி.மீ தொலைவில் உள்ள ஊர் பாவூர்சத்திரம். இங்கிருந்து சுரண்டை எனும் ஊருக்குச் செல்லும் பாதையில் சுமார் 2 கி.மீ தொலைவில் அமைந்திருக்கிறது கீழப்பாவூர்.
மணவாழ்க்கை அருளும் மாவடி தரிசனம்!
கோயில்களின் நகரமாம் காஞ்சியில், சிவனார் ஏகன் அநேகனாக அருளும் திருக்கோயில் அருள்மிகு ஏகாம்பரேஸ்வரர் திருக்கோயில். இறைவன் பிருத்வி லிங்கமாக அருளும் கோயில், அம்பிகைக்கு அருள்பாலித்த ஆலயம், சகஸ்ரலிங்க தரிசனம் கிடைக்கும் சந்நிதி… இப்படியான இந்தத் திருக்கோயிலின் சிறப்புகளில் குறிப்பிடத்தக்கது மாவடி தரிசனம்!
அம்பிகை மணலால் லிங்கம் அமைத்து, காஞ்சியில் தவமியற்றினாள். அப்போது, கதிரவனின் வெங்கதிர்கள் அம்பிகையைத் தகிக்கக்கூடாதே என்று எண்ணியதுபோல், நான்கு வேதங்களே நான்கு கிளைகளாகப் படர்ந்து விரிந்த மாமரமாகத் தோன்றி, அன்னைக்குக் குளிர்நிழல் தந்தன.
அந்த மாமரத்தின் அடியில்தான் சிவபெருமான் அம்பிகைக்குக் காட்சி தந்து அருளினார். ஆகவே, அவருக்கு ஏகாம்பரம் என்ற திருநாமமும் ஏற்பட்டதாம்.
இந்த அருளாடலின் உன்னதத்தை உலகுக்கு உணர்த்தும்விதமாகத் திகழ்கிறது மாவடி சந்நிதி.
வழிபடுவது எப்படி?
இறைவன் மாமரத்தின் அடியில் அம்பிகைக்குத் தரிசனம் தந்து அருளியதை நினைவுகூர்வதுபோல், ஆண்டுதோறும் நடைபெறும் பிரம்மோற்ஸவத்தின் 9-வது நாள், `மாவடி சேவை’ என்ற வைபவம் நடைபெற்று வருகிறது. அதேபோல், ஆலயப் பிராகாரத்தில் அமைந்துள்ள `மாவடி’ சந்நிதி தரிசிக்க வேண்டிய ஒன்று. சற்று உயரமான இடத்தில், மாமரத்தின் அடியில் அமைந்துள்ளது இந்தச் சந்நிதி. இந்த மரத்தைப் பிரதட்சணம் செய்து, அம்மையப்பரை வழிபட்டால், கன்னிப் பெண்களுக்கு விரைவில் நல்ல வரன் அமைந்து, திருமணம் நடக்கும் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை. இத்தலத்தின் பழைமையான மாமரம் பட்டுப்போய்விட, வேளாண் விஞ்ஞானிகளின் உதவியுடன் பழைய மரத்தின் மரபணுக்களைக் கொண்டு ஒரு புதிய மரத்தை உருவாக்கினார்களாம்.
பழைய மரத்தின் ஒரு பகுதியைக் கண்ணாடிப் பேழையில் வைத்துள்ளார்கள்.
எப்படிச் செல்வது?
காஞ்சிபுரம் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து சுமார் ஒன்றரை கி.மீ தூரத்தில், `பெரிய காஞ்சி’ பகுதியில் அமைந்திருக்கிறது ஸ்ரீஏகாம்பரநாதர் ஆலயம்.
பிள்ளை வரம் அருளும் சிவ வடிவம்!
உமையுடனும் முருகப்பெருமானுடனும் கூடியுள்ள சிவ திருவடிவம் – சோமாஸ்கந்தர். ஸக + உமா + ஸ்கந்தர் என பதம் பிரித்து விவரிக்கின்றன ஞானநூல்கள். இதில், ‘ஸக’ என்பதற்கு இணைந்துள்ள, சேர்ந்துள்ள என்று பொருள்.
கல்வெட்டு குறிப்புகள் இந்தத் திருவடிவை ‘உமாஸகந்த சகிதர்’ என்கின்றன. அற்புதமான இந்தச் சிவ வடிவை வழிபடுவதால், இம்மையில் சகல சுக போகங்களும், மறுமையில் சிவப்பேறும் கிடைக்கும் என்பது உமாதேவியின் திருவாக்கு!
தெரிந்த விரதங்கள்… தெரியாத திருக்கதைகள்!
புராண முனிவராம் வேத வியாசர் முதற்கொண்டு முனிவர்கள் பலரும், மகரிஷிகளும் தங்களது நிகழ்கால அனுபவங்களையும், தங்களுடைய ஞான திருஷ்டியால் அறிந்துணர்ந்த அருள் சம்பவங்களையும் புராணங்களாகவும், ஞானநூல்களாகவும் தொகுத்தளித்துள்ளார்கள். அவற்றில் கூறப்பட்டிருக்கும் திருக்கதைகள் யாவும் வெறும் கதைகள் மட்டுமேயல்ல; நமக்கான வாழ்க்கைப் பாடங்கள்; பூமியில் பிறந்த மனிதர்கள் யாவரும் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய அறங்களை – தர்மங்களைப் போதிக்கும் பொக்கிஷங்கள்.
பானையும் வாழ்க்கையும்!
சமூக வலைதளங்களில் பகிரப்பட்டிருந்த குட்டிக்கதை ஒன்று. மண்பானையிடம் ஒருவன் கேட்டானாம், ‘‘கொளுத்தும் வெயிலிலும்கூட நீ மட்டும் எப்படி உள்ளும் புறமும் குளிர்ச்சியாய் இருக்கிறாய்?’’ என்று.
அதற்கு அந்த மண்பானை சொன்னது: ‘‘எனது ஆரம்பமும் மண்தான்; முடிவும் மண்தான். எவனொருவன் தனது தொடக்கத் தையும் முடிவையும் உணர்ந்திருக் கிறானோ, அவன் எப்போதும் குளிர்ச்சியுடனும் மகிழ்ச்சியுடனுமே இருப்பான்; வெம்மையிலும் வெறுப்பிலும் தகிப்பதில்லை!’’
